Er volgden jaren waarin ik mezelf steeds weer tegenkwam. Alles wat in mij leefde, zag ik terug in mijn bedrijf. Want om heel eerlijk te zijn hielp ik anderen vooral omdat ik mij hier beter door voelde. Best egoïstisch, als je het zo bekijkt. Doordat de ander afhankelijk was van mij, kreeg ik bestaansrecht en deed ik er toe. Dat klopte niet.

Om mijn vak goed en zuiver te kunnen beoefenen, heb ik mij in al die jaren altijd ook gefocust op mijn eigen persoonlijke ontwikkeling. Ik volgde individuele coaching, deed aanvullende opleidingen en nam deel aan meerdere familieopstellingen.

Nadat ik zelf een aantal keer had ervaren wat het effect van een opstelling op mij heeft en wat ik bij anderen zag gebeuren, besloot ik dat ik deze manier van werken wilde toevoegen aan mijn coaching. Daarom volgde ik een opleiding Familieopstellingen bij het Instituut voor Systemisch Werk van Elmer Hendrix (de opleider van o.a. Els van Steijn).

De reis naar binnen die volgde was verhelderend, verlichtend, prachtig, rauw en pijnlijk. Vandaag de dag kan ik zeggen dat ik mijn werk doe omdat ik het fantastisch vind, niet meer omdat ik de ander graag wil helpen. Tuurlijk vervult het mijn hart als ik zie dat mijn klanten voluit hun eigen leven gaan leiden, maar ik ben er in mijn eigenwaarde niet meer afhankelijk van.

En dat geeft vrijheid. Vrijheid voor mij als coach om die liefdevolle, maar eerlijke spiegel te kunnen zijn. Maar ook vrijheid voor jou. Ik ga jou geen stappenplan geven hoe jij het MOET doen. Ik ga jou mijn eigen voorkeuren niet opleggen.

Wat ik wel doe, is naast je staan. Omdat ik zelf heb ervaren hoe fijn het is als er af en toe iemand naast je staat. Niet om je te dragen, want dat kun jij prima zelf, maar wel omdat je het niet alleen hoef te doen. Om juist die emoties weer toe te durven laten, die je nu nog in de weg zitten om jouw leven voluit te kunnen leven.